تاثیر میدان الکترومغناطیسی ثابت بر استخوان سازی پس از جایگذاری ایمپلنت های دندانی

تیم تحقیقاتی: دکتر آرش خجسته، دکتر یداله سلیمانی شایسته، دکتر بهنام اسلامی، دکتر محمدمهدی دهقان، دکتر حامد وزیری، دکتر مرضیه علی خاصی

این تحقیق یک مطالعه مقدماتی بود  که در قالب مقاله ای با همین عنوان در سال ۲۰۰۷ منتشر شد.

وجود زمان طولانی بین قراردادن ایمپلنت و توانبخشی عملکردی فک ها، برای بیماران ناخوشایند است و با افزایش سرعت رشد استخوان در اطراف ایمپلنت میتوان این فاصله را کوتاه کرد.

در این مطالعه حیوانی که بر روی ۴ سگ mongrel انجام شد، تاثیر میدان الکترومغناطیسی ثابت بر رشد استخوان در ایمپلنت های دندانی مورد بررسی قرار گرفت.

بلافاصله پس از کشیدن اولین دندان پرمولر و مولر، ۱۶ ایمپلنت دندانی با قطر ۴.۱mm و طول ۱۲mm کاشته شد.

یک ژنراتور میدان الکترومغناطیسی ثابت درون کیسه mucoperiosteal در کنار استخوان مندیبل قرار گرفت که پتانسیل الکتریکی (۳V) را در طول زمان استخوان سازی منتقل می کرد. و بافتها با استفاده از hematoxylin-eosin رنگ آمیزی شدند که در زیر نورمیکروسکوپ قابل مشاهده باشد.

نتایح بدست آمده: در انتهای مرحله اول این تحقیق پس از ۹۰ روز، افزایش رشد ترابکولا، افزایش استخوان و نسبت تماس با استخوان با تحریک الکتریکی مستقیم ایمپلنت و استخوان اطراف ایمپلنت مشاهده شد.

نتایجه حاصله نشان داد که استفاده موضعی از یک جریان الکتریکی کم در طول استخوان سازی می تواند با ایجاد تحریک، موجب رشد استخوان و استخوان سازی در اطراف ایمپلنت های دندانی شود و زمان اولین مرحله جراحی ایمپلنت را کاهش دهد.